Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Κατεβαίνω...

Έφυγα σε ένα δυό λεπτά με το μετρό θά'μαι εκεί που καίει.














Γιατί ήταν μόνο τόσοι?
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΜΑΣ?


Πρώτη φορά σε διαδήλωση ειρηνικής διαμαρτυρίας,
ανάμεσα σε άχρωμους όπως κι εγώ ανθρώπους,
στα έμπροσθεν...
Ήμουν εκεί για να διαπιστώσω με τα μάτια μου
γιατί κατηγορούν τα ΜΑΤ με τόσο μένος.
Απρόκλητα άρχισαν να βηματίζουν μπρός και σε μισό
λεπτό είχε εξαφανιστεί όλος ο λαός.







Μ'ένα χάδι λές και μας φύσηξαν και σκορπιστήκαμε.





Δεν πίστευα στα μάτια μου.
Άρχισαν να τσούζουν κι όλας...
Ακούστηκε ένας εκκωφαντικός κρότος,
είχαν ρίξει οι ματατζήδες ΜΕΣΑ στην είσοδο του μετρό
βόμβα(?)


Κατέβηκα τις σκάλες να μπω στο μετρό όταν με προειδοποίησε
ένας νεαρός να μη το τολμήσω πράγμα που το ένιωσα αμέσως,
γιατί μού'χει κοπεί ήδη η αναπνοή.
ΜΕΣΑ στο μετρό οι άνανδροι???








Έξω από τη μαρφίν ο απόλυτος πόνος.



2 σχόλια:

  1. ΠΕΝΘΟΣ και ΣΩΠΗ καλή μου!!Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για αυτές τις 4 ΨΥΧΕΣ που τόσο μα τόσο ΑΔΙΚΑ ΧΑΘΗΚΑΝ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @mar9659
    μιλάμε για ασύλληπτα μεγάλη τραγωδία...
    μιλάμε για καρακέντρο και δίπλα τα πυροσβεστικά.
    Ε πέθανε κι ένα κομμάτι από την καρδιά μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή